Voor Hart voor Dieren, een magazine voor dierenliefhebbers, schreef Esther Hagen-Plantinga, Europees erkend specialist veterinaire diervoeding (ECVCN), de afgelopen periode diverse columns. Deze colums bevatten telkens veelvoorkomende Feiten & Fabels over diverse onderwerpen in de diervoedingswereld. Dit keer:

Voeding is emotie

Mijn naam is Esther Hagen-Plantinga. Trots baasje van twee lieve katten, moeder van drie dochters en gelukkig getrouwd met Christian. In mijn dagelijks leven ben ik dierenarts, en gecertificeerd specialist op gebied van honden- en kattenvoeding. Ik ben de afgelopen tien jaar werkzaam geweest als docent en onderzoeker diervoeding aan de Universiteit Utrecht. Vanaf januari 2019 begint voor mij een nieuwe uitdaging en ga ik mij volledig richten op mijn adviesbureau in diervoeding, genaamd Nutrissues. Regelmatig wordt mij gevraagd naar mijn kijk op veelgehoorde mythes en hypes rondom de honden- en kattenvoeding. Zo is het idee geboren om hier een column aan te gaan wijden. Dit jaar schrijf ik iedere maand een column in Hart voor Dieren, waarin ik diverse feiten en fabels in de honden- en kattenvoeding onder de loep ga nemen.

Wat maakt nou dat er zoveel verhalen de ronde doen over diervoeding? Hoe komt het dat er over niets zoveel discussie ontstaat als over wat je je hond of kat te eten geeft? Het is goed te beseffen dat voeding emotie is. Via voeding geven we voor ons gevoel liefde aan ons huisdier. Wanneer je de kast opentrekt om de voeding voor je huisdier te pakken, wordt dit meteen beloond met lieve miauwtjes, kopjes tegen je been, of een blij springende hond. Deze handeling wordt dus direct beloond in de vorm van een fijn gevoel dat wij krijgen van de reactie van ons huisdier. Wanneer iemand anders dus aangeeft dat wat wij aan ons huisdier voeren wellicht niet ‘het beste’ is, raakt dat dus direct aan ons gevoel.

Ook op internet zie je dit terug in de vorm van levendige discussies. Zelfverklaarde voedingsexperts die je willen doen geloven dat er maar één manier van voeren de beste is en dat andere manieren minder goed of zelfs schadelijk zijn. Vaak op niets gebaseerd dan onderbuikgevoel, en wat ertoe leidt dat mensen gaan twijfelen aan zichzelf en de zorg voor hun huisdier. Het komt daardoor helaas vaak voor dat mensen halsstarrig vasthouden aan een bepaalde voeding, terwijl het huisdier laat zien er niet goed op te reageren. Bijvoorbeeld door optreden van diarree of jeuk.
Vandaar dus deze column, om dieper in te gaan op die mythes en hypes. Met alvast de geruststellende boodschap dat er niet zoiets bestaat als ‘het beste’, maar dat dit van dier tot dier kan verschillen.